کد مطلب:36073 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:133

و اما بحث دوم بحث از مواقعو زمان مساعد برای تربیت است زیرا در تربیت نو خاستگان باید عوامل متعددی دست به دست هم بدهند تا تربیت، صورت بگیرد و موثر و نافذ شود، زمان و مكان نیز در این موضوع اثر دارند و در اینجا امام بزرگوار به دورانی كه باید مربی دست به كار شود اشاره می كند و آن دوران كودكی و یا فصل جوانی است كه اگر مربی، وقت را از دست داده و فرصت را غنیمت نشمرد آمادی درونی طرف را از بین خواهد رفت.

تربیت، دوره ای مناسب و مساعد دارد كه در این دوره پذیرش هست و ان دوران كودكی و تازه جوانی و جوانی است و امام بزرگوار قلب جوانان و نورسان جامعه را تشبیه به زمین بكر و خالی از بذر و گیاه می فرماید كه هر تخمی را در آن بیفشانند آمادگی از خود نشان می دهدو می پذیرید و در دل خود می پروراند. قلب جوان نیز پذیرای بذر تربیت است و از اینرو می فرماید من در ادب تو مبادرت كردم پیش از آنكه قلب مستعدت سخت شود و دل تربیت پذیرت غلظت پیدا كند.

و در جمله آخر، این نكته را خاطر نشان ساخته اند كه اگر مربی، هر چه زودتر در فصل مناسب، قیام به پرورش و تر-یت فرزند نكرد بیم یكی از دو پی آمد هست یكی اینكه با گذشت زمان كم كم دل، قساوت پیدا كند و حالت انطاف پذیر خود را از دست بدهد چونان درختی كه تا شاخه ها و ساق های قوی و تنومند پیدا نكرده باغبان در استقامت آن می كوشد ولی اگر تنومند و تناور شد تربیتو استقامت آن امكان پذیر نیست.

خطر دوم این است كه ممكن است امور مختلف زندگی و مطالب گوناگون و اندیشه های رنگارنگ، فكرو عقل طرف را چنان به خود مشغول گرداند كه بكلی مجالی برای ادب آموزی باقی نماند

[صفحه 78]

صفحه 78.